Naarmate de oorlog langer duurt komt er meer structuur in de transporten, maar onverwachte dingen blijven: lekke banden, kapotte vrachtauto’s, grens problemen.
We gaan altijd naar de frontsteden, de bevrijde gebieden, en de militairen aan het front. De laatste tijd gaan we vaak naar frontgebieden in de buurt Charkov en Zaporizja. Hier is het leven voor de mensen (militairen) zwaar. We brengen aardappelen , uien, wortelen, kool, vlees, ziekenhuisbedden, medisch spullen, (4*4) auto’s, kleding, aggregaten. En als de wagen qua gewicht bijna vol is en er nog ruimte over is gaat er lichtgewicht spul zoals noodles, chips en wol bij in.
Waarom ik dit doe? Ik werkte destijds bij de firma Wielink uit Dronten die de transporten verzorgt dacht erover na en kwam tot de conclusie: ik kan de wereld niet redden, ik kan de Oekraïne niet redden, ik kan Cherson niet redden maar ik kan wel een paar mensen een beetje helpen in Zaporiza, Cherson en Odessa.
Je bouwt een band met de mensen op, gaat in gesprek over wat nodig is. Als je de mensen vraagt hoe gaat het? Zeggen ze “We staan nog overeind en zolang jullie blijven helpen vallen we niet om.”
Maar misschien wel net zo belangrijk om te vragen is: “wie ben jij? Wat deed je voor de oorlog? Waar woon je?” Persoonlijke interesse wordt erg gewaardeerd. Doordat wij gaan weten de mensen daar dat er in Nederland aan hun gedacht wordt.
Tijdens de bezetting van Cherson is een zorgboerderij (die bij een evangelische gemeente hoort) totaal vernield, het vee is opgegeten en de bewoners zijn gevlucht.
Het afgelopen jaar kregen we de vraag we willen de zorgboerderij weer opstarten kunnen jullie helpen bij de aanschaf van schapen en een trekker. Daar hebben we een sponsoractie voor opgezet en er zijn oa dankzij gulle giften uit Swifterbant 16 schapen en een trekker geregeld. Dit voorjaar hebben we pootaardappelen en zaaigoed uien, knoflook, luzerne voor ze meegenomen.
De komende rit richten we ons op hulpgoederen voor kinderen
De kinderen in Cherson krijgen vaak online les op de telefoon van de ouders omdat iedere dag naar school te gaan te gevaarlijk is. Iedere dag zijn er beschietingen en drone aanvallen.
Maar ondanks de dreiging willen ze proberen de kinderen op “rustige” dagen een programma te bieden.
